ในฐานะจิตอาสา เราอาจเจอปัญหาแบบนี้วันหนึ่ง ความรู้เรื่องกฎหมายเข้าเมือง สิทธิแม่และเด็ก สิทธิด้านสุขภาพ ระเบียบคอมมูนที่อาศัย ล้วนมีประโยชน์ และความเข้าใจโลก เข้าใจชีวิต การไม่ตัดสินใครว่าถูกหรือผิด ความเป็นจริงคือเธอเดินอยู่บนเส้นทางนั้นแล้ว และเธอต้องเดินหน้าต่อ
หลังจากที่ฝ่ายชายและภรรยาเก่าได้รับการแจ้งเตือนจากทางศาล หรือนับเวลา 180 วันหลังจากที่ศาลประกาศการหย่าของทั้งคู่ต่อสาธารณะแล้ว การหย่าถึงจะถือว่าถึงที่สิ้นสุดแล้ว จากนั้นฝ่ายชายจึงจะจดทะเบียนสมรสใหม่ได้
ประเทศไทยมีข้อท้าทายคือจำนวนนักสังคมฯ ที่น้อย กับภาระงานที่โหลดหลายด้าน ทำให้ไม่เอื้อต่อการสั่งสม “ความเป็นมืออาชีพ” รวมทั้งการที่นักสังคมฯคนหนึ่งต้องรับเคสไว้มากมายเกินกว่าจะจัดการได้ดี
บอกใจตัวเองแกว่งให้เต็มที่นะใจ ฟุ้งให้สุด ๆ ไปเลยนะจิต แต่ขอไม่เกิน 3 วันนะ ตั้งสติให้ได้ ยิ่งวางได้เร็วยิ่งเบาเร็ว หน้าที่เร่งด่วน ยังต้องเตรียมใจให้พร้อมรับภาวะวิกฤต หากต้องเผชิญ สำคัญที่สุดต้องเผชิญอย่างมีสติ
“เป็นผู้หญิง อย่าหยุดสวย” ฉันจำคำพูดของใครมาก็ไม่รู้ แต่ดูจะกลายเป็นคัมภีร์การใช้ชีวิตแบบหญิง ๆ ของฉัน
ที่ยุโรปนับว่าช่องว่างระหว่างเจ้านายเเละลูกน้องน้อยมาก ทุกคนเสมอภาคกันไม่ว่าจะอยู่ในตำแหน่งอะไร สามารถออกความคิดเห็นถูกผิดได้ทุกเรื่องไม่ต้องกลัวว่าใครใหญ่กว่า
คุณกุ้งได้ให้แนวคิดว่า งานแต่งงานที่ยั่งยืนประทับใจ ไม่จำเป็นต้องลงทุนมากมาย ไม่ต้องตำน้ำพริกละลายแม่น้ำ มีงบประมาณน้อยก็ทำให้งานดูดีและมีเสน่ห์ได้ เพียงแต่รู้จักใช้สิ่งที่มีอยู่แล้วให้เป็นประโยชน์
กำลังใจมีได้จากความรักของคนในครอบครัว แต่ถ้าสิ่งเล็ก ๆ ที่เรียกว่ารักต้องพิสูจน์ด้วยการให้เงินส่งเสีย ของใช้ฟุ่มเฟือย เงินใช้หนี้ เงินซื้อผ่อนรถ เงินแปงบ้าน ค่าเล่าเรียนหลาน ๆ โขยงใหญ่ หรือการเลี้ยงดูปูเสื่อที่ไม่มีวันเลิกรา…เมียต่างชาติจะเอาพลังที่ไหนมาต่อสู้
หย่ากันที่ไทยแล้วกลับมาคืนดีกันที่อิตาลี เสี่ยงนะ เพราะวันหนึ่งเกิดผิดใจกัน ฝ่ายหญิงถูกทุกอย่าง แต่ก็ฟ้องเรียกร้องอะไรจากฝ่ายชายอีกไม่ได้ เพราะทางนิตินัยทั้งสองคนไม่ใช่สามีภรรยากันนานแล้ว
พอมาทำงานอนุบาลที่นอร์เวย์ ได้พบเห็นอะไรเยอะมากเกี่ยวกับปัญหาของเด็ก ขอยืนยันว่ากฎหมายคุ้มครองเด็กของที่นี่ไม่ใช่เล่นงานเฉพาะคนต่างชาติ สำหรับคนนอรวีเจี้ยนเองก็โดนหนักเหมือนกันถ้าทำผิด ดังนั้น การเปิดใจยอมรับสังคมและความคิดใหม่ของแม่ที่มาจากไทยเป็นสิ่งสำคัญมาก
